تا حالا شده با استادان دانشگاه، مشاورین، مدرسین، مدیران و کارکنان سازمانها و شرکتها، هنرمندان، نویسندگان و سایر آدمهایی برخورد کنید که وقتی بهشون از طریق موبایل ، واتساپ ، تلگرام ، اینستا و ایمیل پیام میدید، پیام سین(seen) میشه اما از جواب خبری نیست؟!
نقطه مقابلش، آیا پیش اومده به کسانی پیام داده باشید و در یک فاصله زمانی کوتاه جواب گرفته باشید حتی در حد یک جواب سلام و از این بابت تعجب کنید؟ !
همیشه در گروه پاسخ دهنده ها باشید حتی در مقیاس خانواده، دوستان، همکاران،دانشجویان و … مثلا اگه کسی به شما پیام میده و سوالی داره یا موضوعی رو طرح می کنه، به سرعت جواب بدهید نه اینکه بی تفاوت از کنارش بگذرید و در زمان مناسب هم پاسخ ندهید !
پاسخگو نبودن یعنی احترام نگذاشتن به شخصیت خود و مخاطبانتان ! و این از مصادیق بارز عدم توانایی فرد دربرقرار کردن ارتباط موثر با محیط و دیگران است …و به طور حتم در صورت پاسخگو نبودن در درازمدت با یک جامعه ی غیرپاسخگو طرف خواهید بود!
اما متاسفانه این قصه در جامعه و فرهنگ ما سر دراز دارد.
حافظ شیرازی می فرمایند :
دیریست که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاه سواران
پیکی ندوانید و سلامی نفرستاد
هرچند قصه ما با قصه حافظ شیرازی تفاوتهای ماهوی بسیاری دارد 🙂
یا مصداق این بیت شعر که به زیبایی این قبیل افراد را هدف قرار می دهد :
صد نامه نوشتم صد راه نشان دادم
یا نامه نمیخوانی یا راه نمیدانی !
وقتی جای این رفتار مثبت یعنی پاسخگویی حتی در بین فرهیختگان جامعه ما خالی است، باید به طور جدی تامل کرد و تاسف خورد!
قطعا مدارک و مدارج تحصیلی عالی بدون تقویت مهارتهای اجتماعی و ارتباطی موثر، مساوی خواهد بود با روبرو شدن با خیل عظیم تحصیلکردگان پرمدعای تئوریسین، بی اثر و قابل جایگزین !
نویسنده : احمد دیناری؛ مشاور و سخنران حرفه ای سرمایه گذاری و بازاریابی گردشگری